No i świński ryj z urlopem

Muszę go wziąć tak, jakem zadeklarowała, w pomroczności gorączkowej, bo deklaracje planów urlopowych do końca roku były zbierane, jak się byczyłam na L4. Co się oznacza, że wstępny i poniekąd atrakcyjny plan Hiszpanii z Mag.giAardami wziął w łeb, poszedł won oraz nigdy nie wrócił.
Zatem wypoczywam w ostatnim tygodniu czerwca i w pierwszym lipca, po części tradycyjnie nad morzem, z samotną podróżą pociągiem z rowerem przynajmniej w jedną stronę w perspektywie... Nie będzie źle, skądże znowu, nie spędzę tam urlopu sama. A z rowerem będzie fajnie, bo się człowiek nie będzie musiał oglądać na jakieś tam godziny odjazdów jakichś tam autobusów. Ale w przyszłym roku dołożę starań, by ciut zmienić powtarzalny scenariusz.

Poza tym w pracy spokój. Miał być jakiś wyjazd integracyjny (czyt. ochlaj i wyżerka na koszt firmy), ale spełzł. Wczoraj siedziałam sobie na wieczornym dyżurze, tylko ja i rybki, trochę, przyznam szczerze, nudno, jak już się obrobiłam z normą. Nie wypadłam w każdym razie z kursu i dalej dysponuję szeroką wiedzą wspartą wspaniałymi umiejętnościami.

D.A.S. w Manu dziś o 18:00, że przypomnę. Punkt zborny pod galerią handlową. W planach prócz dywersji stanikomaniakalnej czczenie Breble w nowej fryzurze.

update znad Pratchetta
Bo akurat walczę z jedną zaciętą na amen szufladą, co do której zachodzi podejrzenie, że skrywa w swych bebechach mikser oraz trzepaczkę.

"— Anoia, bogini Rzeczy, które Utykają w Szufladach — przedstawiła się kobieta. — Miło cię poznać.

Zaciągnęła się płonącym papierosem. Kilka iskier spadło na podłogę, ale chyba nie wyrządziły żadnej szkody.

— Istnieje bogini tylko od tego? — zdziwiła się Tiffany.

— Wiesz, znajduję też korkociągi i różne drobiazgi, które wtoczyły się pod meble — odparła lekceważąco Anoia. — Czasami również te, które gubią się pod poduszkami kanapy. Chcą, żebym się zajęła zaciętymi zamkami błyskawicznymi, ale jeszcze się zastanawiam. Jednak przede wszystkim manifestuję się, kiedy ludzie szarpią zaciętymi szufladami i wzywają bogów. — Dmuchnęła dymem. — Masz może herbatę?

— Ale ja nikogo nie wzywałam!

— Wzywałaś. — Anoia wypuściła nowe iskry. — Klęłaś. Wcześniej czy później każde przekleństwo staje się modlitwą. — Machnęła ręką, w której nie trzymała papierosa, i w szufladzie coś brzęknęło. — Teraz już w porządku. To była krajarka do jajek. Każdy taką ma, ale nikt nie wie dlaczego. Czy ktokolwiek na świecie wyszedł któregoś dnia z domu i świadomie kupił krajarkę do jajek? Nie sądzę."

(Zimistrz, Terry Pratchett)