REK 57

Poznajmy się: młodsza konsultantka do spraw reklamacji od pierwszego kwietnia.
Zdjęcia nie zamieszczam, bo wyglądam dziś jak psu z dupy.
Sprawa budzi mój niesmak o tyle, że całemu naszemu zespołowi złożono propozycję nie do odrzucenia. Mam jednak świadomość, że menedżerów z wyższego szczebla nie interesuje opinia pojedynczego konsultanta czy nawet całego zespołu: w korespondencji pracy nie ma, w reklamacjach jest, więc zapraszamy. Od dłuższego czasu i tak permanentnie wspieraliśmy reklamacje, więc przynajmniej teraz mamy to w karcie pracy. A ze względu na to, że HL przejął najmilszą część korespondencji, czyli e-maile, kolejki korespondencyjne stały się trudne, bez sprecyzowanych procedur i wsparcia doświadczeńszych konsultantów (nie łudźmy się: ludzie z Warszawy nie pomagali nam chętnie jako swojej konkurencji) lub nudne i odtwórcze. Reklamacje są przynajmniej ciekawe.
Oczywiście, że szukam pozytywów w sytuacji, wobec której jestem bezsilna. Mogłam nie podpisywać aneksu do umowy o pracę, ale z drugiej strony: niby dlaczego? W back-upie reklamacji generalnie sobie radzę, w najgorszym razie liczę po dwa razy te same faktury (no, to przynajmniej przeszkolę koncentrację na liczbach), decyzje podejmuję szybko i raczej bez większych błędów. No więc podpisałam i zamierzam wyciągnąć z tego to, co najlepsze. Im dłużej nad tym myślę, tym plusów jest więcej. Tyle tylko, że jest to zmiana, na którą nie byłam przygotowana i o której nie ja zdecydowałam, więc wyświetla mi się film pt. "I don't like the idea I'm not in control of my life". Chociaż doskonale wiem, że nad pewnymi jego aspektami kontroli nie mam i nigdy mieć nie będę.
Tymczasem w szprocim superkinie - tak, oczywiście, że Matrix. To dobra ilustracja! A o Arizonie Dream na pewno napiszę, widziałam ten film po raz kolejny z rzędu, a scena rosyjskiej ruletki jak zwykle sprawiła, że wypaliłam trzy papierosy pod rząd zakąszając mocną herbatą.