Wczorajszy fart wyczerpał limit

Trwają ustalenia, na jaki okres.
Rzadko jeżdżę bez biletów. Wychodzę z założenia, że dopiero, gdy płacę za przejazdy, mogę sobie pozwolić na luksus roszczeniowej postawy wobec mpk, bo klient, który nie płaci, a wymaga, jest żałosny (siedzę teraz w pobliżu działu obsługi płatności; zadziwiające, jak wielu klientów nie rozumie tej idei). Inna sprawa, że na ogół tej postawy nie muszę wykazywać, bo na trasach, na których najczęściej się poruszam - linia 87 i 16 - jakoś to wszystko jeździ zgodnie z rozkładem i w niezłym stanie technicznym. Ostatnio raczej zabawiam się więc obserwacyjkami pasażerów, których twarze niekiedy już rozpoznaję. Dziś rozczuliła mnie panna Mam Dżezi Różowe Botki i pan Właśnie Uciekłem Z Safari. O nich może innym razem.

Rzadko nie znaczy nigdy. Zdarza się to wyłącznie wtedy, gdy stając na przystanku nagle stwierdzam, że zapasik biletów spotkał swój antyzapasik i anihilował, a do odjazdu autobusu jest zbyt mało czasu, by podbiec do Żabki, gdzie być może natrafię na kolejkę, a z całą pewnością na miłą sprzedawczynię płonącą chęcią pogawędki. Tak i wczoraj się stało. Zaś już na przystanku czujne oko byłej notorycznej gapowiczki wyłowiło parę, która patrzyła mi na kontrolerów.

Dacie wiarę - nie podeszli, a czesali autobus rzetelnie. Stanęłam w przegubie, odpaliłam dżimejla w komórce (ja chcę g1!!!) i zanurzyłam się w odmęty list dyskusyjnych, kanarki przebiegały to w jedną, to w drugą, nie zawiesiwszy ani pół oka na mnie. Wysiedli po złapaniu kogoś innego na bodaj trzecim z kolei przystanku.
Uznałam, że wobec tego mam zajebistego farta, a że kumulacja, zagram w totolotka.
Trafiłam całą jedną liczbę.
Następnym razem pójdę na automaty!